Beginnings are always difficult.

- Obiecujesz?

- Co?
- Że między nami zawsze będzie tak jak teraz.
Że nic się nie zmieni.

- Ale..
- Bartek, proszę Cię. Obiecaj.
- Obiecuję.

Stałam i patrzyłam przez okno na odlatujący samolot.  Zastanawiałam się co chciał mi wtedy powiedzieć. Może gdybym mu wtedy nie przerwała teraz moje życie wyglądałoby inaczej? Ale teraz jego już nie ma. I prędko nie wróci. Nie wiadomo czy w ogóle wróci.. Pozostała mi tylko nadzieja że wszystko będzie tak jak zawsze chciałam i marzyłam o tym. Wiedziałam że to niemożliwe ale w głębi serca wierzyłam w to. Może i jestem naiwna i głupia, ale już nic na to nie poradzę. Muszę żyć dalej.

Wolnym krokiem zaczęłam się oddalać od okna, nadal zamyślona. Napotkałam spojrzenie mojej przyjaciółki. Pełne czułości i zmartwienie. Ona tylko o " tym " wiedziała. Wiedziała nawet przede mną. Znała mnie, może nawet aż za dobrze. Denerwowało mnie to że zawsze ma rację. Ale kochałam ją jak własną siostrę. Była dla mnie wsparciem. Ona razem z nim. Byliśmy niemalże nierozłączni. Trójka przyjaciół znająca się od dziecka. Wszystko robiliśmy razem. Takie nasze trio: odważny Bartosz , zaradna Kinga , uczynna Mariola . Teraz pozostała tylko dwójka. On zostawił nas. Pojechał w świat rozwijać się. Nie miałyśmy mu tego za złe. Cieszyłyśmy się razem z nim jego szczęściem. Wiedziałyśmy co to jest kariera sportowca. Gdyby nie nasz wypadek pewnie my też rozwijałybyśmy się teraz sportowo. Jeździłybyśmy teraz po świecie grając w zagranicznych klubach, reprezentując narodowe barwy. Ale niestety los chciał inaczej.

Zmierzałyśmy w milczeniu ku jego samochodowi, którym tu przyjechaliśmy. Wsiadłyśmy i odjechałyśmy. Odjechałam stąd " niepełna "? Czułam że zostawiłam cząstkę siebie razem z nim, mając nadzieję że o mnie nie zapomni, nie zapomni o tym co nas łączyło.

Witamy! ;)
Zapraszamy na nasze pierwsze opowiadanie. Mamy nadzieję że wam się spodoba. Jeśli ktoś to czyta to prosimy o pozostawienie po sobie komentarzy, które motywują nas do dalszego pisania bloga.
Opowiadania będą dodawane w miarę możliwości raz na tydzień, jeśli się uda może nawet dwa razy. :)
Pozdrawiamy i do następnego. ;*